Rehabilitacja ortopedyczna zajmuje się diagnozowaniem oraz leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu w obrębie stawów, mięśni i nerwów.

DLA KOGO?

Dla osób zmagających się z:

• dyskopatią i zmianami degeneracyjnymi krążków międzykręgowych,
• zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa i stawów obwodowych,
• rwą kulszową,
• zespołem bólowym stawów barkowych,
• stanami pourazowymi i przeciążeniami, tj. zerwaniem więzadeł w stawie kolanowym, skręceniemstawu skokowego,
• migrenami, bólami głowy,
• zastojami limfatycznymi.

STOSOWANE METODY:

Mobilizacje czynne (Mulligan)
Jest to koncepcja diagnostyczno – terapeutyczna mobilizacji stawowej połączona z ruchem. Polega ona na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Jest to całkowicie bezbolesna metoda przywracania sprawności pacjenta, zakłada ona funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji, łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie, stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu oraz wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej. Pacjent wykonuje również w domu indywidualnie dobrane przez terapeutę specjalistyczne ćwiczenia.

Terapia manualna
Jest to metoda fizjoterapii, w której stosowane są techniki mobilizacji i manipulacji stawów oraz neuromobilizacji struktur nerwowych.  Jest również skuteczna w leczeniu tkanek miękkich. Terapia manualna skutecznie eliminuje bóle kręgosłupa, stawów obwodowych (np. barków, bioder, kolan) oraz pozostałych struktur układu ruchu. Dzięki manualnemu badaniu różnicującemu można ocenić dysfunkcję, odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Rehabilitacja terapią manualną polega na przywracaniu ruchomości pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi.

Osteopatia
Osteopatia jest metodą manualnego diagnozowania i leczenia. Jej głównym założeniem jest traktowanie organizmu ludzkiego jako całości, w której wszelkie procesy są wzajemnie ze sobą powiązane a każdy element jest równie ważny w prawidłowym funkcjonowaniu. Zgodnie z tą zasadą badanie osteopatyczne nie koncentruje się wyłącznie na jednej wybranej części ciała, zamiast skupiać się na wyizolowanych objawach, terapeuta bierze pod uwagę całą kondycję człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem układu nerwowego. Osteopatia uznaje zależność pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem, traktuje ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym. Zakłada, że organizm ludzki posiada zdolność do  samoleczenia i samoregulacji, ponieważ najlepszego lekarza każdy nosi w sobie – jest nim własny układ odpornościowy. Zamiast ingerować z zewnątrz w postaci farmakoterapii czy zabiegów chirurgicznych, wystarczy pobudzić i wspomóc układ odpornościowy pacjenta.

Akupunktura
Akupunktura jest to metoda terapii rozmaitych schorzeń za pomocą nakłuwania specjalnymi igłami odpowiednich punktów na ciele pacjenta. Igły używane podczas zabiegu mają od 15 do 150 mm długości, a podczas jednego seansu wkłuwa się zwykle od 2 do 15 igieł. Są one tak cienkie, że zabieg jest praktycznie bezbolesny. Podstawowym założeniem akupunktury jest to, że obszary na skórze powiązane są z poszczególnymi narządami wewnętrznymi, zatem stymulacja skóry za pomocą igieł w danym obszarze przyniesie ulgę w określonym stanie chorobowym. Zastosowanie akupunktury ma na celu nie tylko usunięcie odczucia bólu, ale również usunięcie odwracalnych przyczyn bólu. Dzięki akupunkturze dochodzi do poprawy przepływu krwi w danym narządzie lub okolicy ciała, co powoduje zmniejszenie natężenia odczuwanego bólu. Uwalnianie w czasie zabiegu akupunktury różnych neuroprzekaźników pomaga zmniejszyć stan zapalny będący przyczyną bólu. Akupunktura nie ma żadnych skutków ubocznych i daje stosunkowo szybkie efekty.

Suche Igłowanie
Igłoterapia sucha jest to mało inwazyjna, bardzo skuteczna metoda stosowana u pacjentów z przewlekłym i ostrym bólem mięśniowo – powięziowym. Uważana jest za jedną z najlepszych metod w walce z bólem, już po kilku zabiegach pacjent może odczuwać zmniejszone dolegliwości bólowe, a nawet mogą one ustąpić całkowicie. Metoda ta polega na nakłuwaniu bolesnych miejsc za pomocą bardzo cienkich, sterylnych, jednorazowych igieł akupunkturowych  o grubości 150 – 300 mikrometrów i długości od 15 – 50 mm. Fizjoterapeuta wyszukuje tzw. punkt spustowy, a następnie wbija w niego igłę, wywołując przy tym reakcję drżeniową. W trakcie całego procesu staramy się maksymalnie zredukować reakcję drżeniową na wbicie igły. Terapia jest tym skuteczniejsza, im celniej zostanie zlokalizowany punkt spustowy i im precyzyjniej wykonane zostanie wkłucie igły. Za pomocą igieł docieramy do zarówno powierzchownie położonych warstw powięzi jak i głębiej umiejscowionych struktur mięśniowych.

Kinesiotaping (plastrowanie dynamiczne)
Jest to metoda terapeutyczna, polegająca na oklejaniu bolesnych miejsc specjalnymi elastycznymi plastrami. Wykorzystuje ona wyjątkową strukturę taśmy elastycznej, która jest bardzo rozciągliwa i zbliżona do parametrów skóry ludzkiej. Plastry wykonane są z bawełny, a ich główną zaletą jest wodoodporność. Dzięki swojej elastyczności oraz bardzo niewielkiej grubości, świetnie dopasowują się do ciała, będąc niemalże nieodczuwalne w codziennym funkcjonowaniu. Ich zastosowanie zmniejsza ból i obrzęk a także ułatwia wchłanianie się krwiaków. Unikalność działania tej metody przejawia się w oddziaływaniu na odpowiednie receptory zlokalizowane w skórze oraz w tkankach podskórnych. Plastry mają na celu stabilizację miejsc na ciele, które uległy kontuzji. Można je stosować również profilaktycznie, by zredukować ryzyko pojawienia się urazów. Plastry stają się coraz popularniejsze także wśród kobiet w ciąży, ponieważ niwelują możliwość pojawienia się żylaków, jak również dbają o poprawną postawę ciała ciężarnych. Metoda ta może być stosowana jako osobna terapia, bądź też jako uzupełnienie innych koncepcji fizjoterapeutycznych.

Terapia mięśniowo – powięziowa
Powięź to łącznotkankowa błona otaczająca poszczególne mięśnie oraz grupy mięśniowe. Ma ona na celu kształtowanie i przytrzymywanie ciała, chroni narządy przed urazami mechanicznymi i chemicznymi. Poprzez wzajemne napięcie mięśni i powięzi możemy utrzymywać prawidłową postawę, ruszać się, chodzić czy zmieniać położenie. Terapia mięśniowo – powięziowa to forma fizjoterapii stosowana w leczeniu bólu mięśni, stanów zapalnych stawów, urazów, przeciążeń i stanów przewlekłego bólu. Jej niezwykłe efekty pozwalają na leczenie wielu różnych dolegliwości i chorób układu ruchu. Terapia ta może być zastosowana zarówno w stanie ostrym, jak i w przewlekłym bólu u pacjentów w każdym wieku, likwiduje ona ograniczenia w obrębie tkanek miękkich powstałych na skutek urazów (również tych z przeszłości), zabiegów chirurgicznych, nieprawidłowej postawy ciała, złych nawyków ruchowych, stresów, blizn czy zrostów mięśniowych. 

MET (Muscle energy technique)
Techniki Energizacji Mięśni są stosowane przy długotrwale utrzymującym się napięciu mięśniowym tzw. hipertonusie mięśniowym (np. po zbliznowaceniach, zrostach, unieruchomieniu gipsowym lub pourazowym). Ponadto MET jest wykorzystywany w ograniczeniach ruchomości stawów, spastyce, stanach fizjologicznego osłabienia mięśni, przykurczach mięśniowych oraz łącznotkankowych zastojach żylnych i miejscowych obrzękach.  Techniki mięśniowe opierają się najczęściej na czynnym udziale pacjenta. Polegają one na aktywnej pracy Pacjenta, który na polecenie terapeuty, używa mięśni w pozycji kontrolowanej, w konkretnym kierunku, przy niewielkim wysiłku fizycznym, stawiając opór przeciwko rękom lub ciału terapeuty. Ze względu na swoje bezpieczeństwo oraz bezbólowość mogą być stosowane zarówno w stanach ostrych, jak i przewlekłych, są doskonałym sposobem przygotowania tkanek miękkich do dalszych etapów leczenia.

Kinezjologia stosowana
Kinezjologię stosowaną wykorzystuje się w zespołach bólowych kręgosłupa, dyskopatii, urazach sportowych, zespole górnego otworu klatki piersiowej, bólu głowy, zaburzeniach uwagi i zespole nadaktywności, nietrzymaniu moczu a także zespole bólowym w dysfunkcjach stawów skroniowo – żuchwowych. Celem kinezjologii stosowanej jest rozpoznanie schorzenia za pomocą testu mięśniowego, który pozwoli dobrać najbardziej skuteczne środki terapeutyczne oraz metody leczenia. Terapia ta łączy w sobie różne możliwości terapeutyczne, wykorzystuje się w niej techniki korekcyjne oraz sposoby leczenia charakterystyczne dla chiropraktyki, osteopatii, terapii manualnej, akupunktury oraz innych rodzajów fizjoterapii.